Kerala'da 'Mr. Right' İçin Göz Alıcı Güzellik Kremleri ve Evlilik İlanlarıyla Dolu Bir Yolculuk!

Bir kadın, kocasına şikayette bulundu: "Yeni komşumuz işe giderken karısını sürekli öpüyor. Sen neden böyle yapmıyorsun?" Kocası cevapladı: "Nasıl yapabilirim ki? Onu bile tanımıyorum." Evlilikle ilgili komik anekdotlar ve espriler hepimizin aşina olduğu bir konu. Bunlardan biri, evliliğin üç halkalı bir cirküs olduğu: nişan yüzüğü, düğün yüzüğü ve acı. Geleneksel bir Süryani Hristiyan ailesinin kızı olarak Kerala'da dünyaya gelmiş biri olarak, evlilik fikri muhtemelen annemin karnından çıkışım anından itibaren hayatımdaydı. Bu olgu, büyüklerimden ve akrabalarımdan gelen ima ve gönderme ile şekillendi. Gençliğimdeki ilk sivilce, aile büyüklerimde büyük bir panik yarattı ve bir yığın krem alımı ile sayısız kuaför ziyareti gerektirdi. Tartıdaki denge biraz daha ağır hale geldiğinde, dedem “Çok yemek yeme. Eğer kilolu olursan kimse seni istemez” dedi. 11. sınıfımda derslere odaklanmayı terk ettiğimde durum kritik bir noktaya geldi. Babam, “Eğer çalışmazsan seni evlendiririm” diyerek öfkelendi. Ben de ona, "Çok teşekkür ederim" diye cevap verdim. Ancak tehditini uygulamayan babam, beni üniversiteye gönderdi ve dört yıl boyunca okulun gözdesi olarak erkeklerin ilgisini ve kızların kıskanç bakışlarını üstümde hissettim. Ailem bu duruma bir son vermeye karar verdi. "Yeter artık," dediler ve beni “bir koca ile yerleşmeye” götürdüler. Annem, “Seni evlilik pazarına itmek zorundayız” dedi. Evlilik pazarı mı? Bir işletme mezunu olarak borsa, emtia, hisse senedi, sebze-meyve pazarı hatta kasabımıza sıkça benzettiğimiz balık pazarını biliyordum, fakat evlilik pazarı? Evlilik pazarıBu benim için hem yeni hem de gizemliydi. Hızlı öğrenimin ardından, evlilik pazarının da diğer pazarlar gibi talep ve arz dalgalanmalarına tabi olduğunu fark ettim. Örneğin, 'talep' aslında ürün kalitesine dayanıyor - bu durumda gelecek gelin veya damat. Ekonomi kurallarına göre, ben kapış kapış satın alınmam gereken biriydim ancak hayat çoğu zaman bu kurallara uymaz. Ailem, iyi eski gazete ilanı yöntemiyle Malayala Manorama'da ilk ilanımızı verdi. Manorama ofisinde, dikkat çekici ve öz bir ilan için uğraşırken ilk deneyimimi hâlâ hatırlıyorum. Bir sonraki pazar telefonumuz durmaksızın çaldı. Bu kadar çok aday arasında, uygun olanları seçmek oldukça zahmetli bir hal aldı. Sonrasında, ailem güncel trendlere ayak uydurdu ve yeni online evlilik sitelerini keşfetmeye karar verdi. Benim için güzel bir profil hazırladılar, siteye yüklediler ve yanıtları sabırsızlıkla beklediler. Bu sefer büyük bir akışla karşılaştık. Anladım ki, Hint evlilik siteleri genişleyen evlilik pazarı sayesinde oldukça kazançlı bir iş modeli oluşturmuştu. Bu, Hint versiyonu Hitch filminin kendisiydi. Hitch filmine aşina olmayanlar için; Alex "Hitch" Hitchens, erkeklerin kadınları etkileme sanatında onlara koçluk yapan profesyonel bir 'randevu doktoru'. Online evlilik siteleri fayda sağladı ama Hitch gibi başarıya ulaşamadım. Namaste London filmindeki Katrina Kaif gibi, birçok adayla görüştüm. Zamanla, annemin oluşturduğu profil gittikçe zayıfladı. Annemin durumu, mizah anlayışıyla tanınan Mar Thoma kilisesinin başpiskoposu Bishop Chrysostam tarafından en iyi şekilde özetlenebilir. Bir çift, oğulları için bir gelin bulmak üzere piskoposa bir dizi özellik sunmuştu: güzel, nitelikli, iyi huylu, iyi bir ev hanımı ve Tanrı’ya inanan biri arıyorlardı. Piskopos onlara bakarak, “Eğer böyle bir kız Mar Thoma kilise topluluğunda varsa, ben de piskopos olmazdım!” dedi. Tek söyleyebileceğim, arayışımın devam ettiği ve bir gün Hrithik Roshan'ımı bulmayı umduğumdur, böylece piskopos gibi sonlanmam. Yazan: Zarine Susan George Eğer siz de ruhunuza dokunan bir hikaye paylaşmak istiyorsanız, bize [email protected] adresinden ulaşabilirsiniz.